Czas przygotowań.

-Jest Roberta? - spytała nieśmiało Paulina Roberta, kiedy to otworzył jej drzwi do mieszkania.

-Jest... ale... no ten teges...

-Czemu nie pójdziecie do lekarza?

-Nie lubimy lekarzy.

-I to mnie wpuść!

Wpuścił.

Tarnow siedziała w WC.

-Kasiu? - zapukała Plichtenko. - Sis...

Usłyszała spuszczenie wody w sedesie i zaraz potem odkręconą wodę w zlewie. Po chwili zobaczyła swoją siostrę, która wyglądała markotnie.

-I ja mam się żenić, kiedy mogę narzygać mężowi do ust!

-Musimy pogadać... poważnie...

Roberta rzuciła się na łóżko, a Robert zostawił je same.

-Muszę Ci zdradzić mój sekret... spójrz na mnie.

-Wystarczy, że cię słyszę. - odpowiedziała leżąc na brzuchu, a policzkiem na poduszce.

-Nie powiesz tego nikomu?

-Niet.

Westchnęła.

-Rozstałam się z Alanem.

-Uuu! Przykro mi miśka...

-Ale o to nie jestem smutna... to coś poważniejszego... - westchnęła. - zakochałam się...

-O! Zajebiście! A kto jest twoim wybrankiem? Czy go znam?

-Znasz... i to bardzo dobrze, ale on się żeni...

-Boże... chyba nie... Robert?!

-Nieee! Jest jeszcze ktoś, kto będzie brał ślub oprócz was.

-Hmmm... heh jest jeszcze Marcin i Magda, ale Gorowiczow jest z Madzią, więc...

-Eee... Kasia?

-Tak?

-No teraz pomyśl.

Po chwili ciszy.

-O kurwa jego mać! Pierdolisz?! Tylko mi nie mów, że to Marcin! - odwróciła się i spojrzała na Paulę, a ta kiwnęła głową. - Jak długo? Jaaaak... w ogóle... no...

-To po moim wypadku. Wspólne spędzanie czasu nas zbliżyło... mamy romans.

-O ja...

-I go kocham ponad życie, a on mnie i nie chce być z Magdą, ale nie może i musi ożenić się z nią, a ja zostanę starą, brzydką panną, bo kto mnie zechce.

-Nie no... nie pierdol! Dlaczego nie może?

-Bo Magda se krzywdę zrobi.

-To znajdź jej mena i odwołajmy ślub!

-Nic z tego. Szyszka z jakimś... Jacusiem i spółką zaczęli już przygotowania i idzie to ekspresowo. Za późno...

-Kurwa... zaraz się zrzygam albo mi łeb odpadnie.

-Sis... a teraz intymne pytania...

-Wal.

-Kiedy miałaś okres?

-Hmmm... jakiś miesiąc temu albo więcej...

-Regularny okres ma się zwykle co 28 dni, a Ty go nie masz już ponad 28 dni...

-Ty chyba nie...

-Zrób test ciążowy.

-Ale my się z gumką... o kurwa... o nie... o nie... - obróciła się i schowała twarz w poduszce.

-Super, jeśli będziesz mamą!

-Ale... - chlipnięcie. - nie o to chodzi...

-PUNK! - przywitał wszystkich entuzjastycznie Perła idąc za ręce z Czarną.

-Dzięki Bogu Perełko! - Szysza złożyła dłonie. - Musisz zagrać na weselu przynajmniej dwie piosenki!

-Się zrobi mamusiu!

Szyszka zrobiła minę chomika i wyściskała go.

-Och Swietłanko... czy... to nowe włosy?!

Dziewczyna miała pofalowane i trochę podcięte włosy. Wyglądała zjawiskowo.

-Perłosław... rozumiem, czemu Ty zdurniałeś na jej widok.

-DA! PUNK! - uśmiechnął się szeroko.

-Gorze... nogi jak z nieba jak Gahanowa kocham!

-Dziękuje mamo... to też dzięki Tobie.

-Och! Daj ryjka! - pocałowała młodą w policzek.

Przyszedł Jacuś. Miał w uchu słuchawkę.

-Ile tortów ma być Madame? - zwrócił się do Szyszenko.

-Tyle, ile udźwignięcie!

-Uuu... nie wiem, czy 101 tortów da się zjeść.

-Ile?!

-Dla Pani wszystko.

-Nie no... pieprznij trzy torty... czekoladowe... śmietankowe... i trzeci sam wybierz.

Zapisał w notatniku.

-Po co Ci słuchawka?

-Do kontaktu... z bazą!

-PUNK!

-Girls! - krzyknął Słonko do mikrofonu. - przywieźcie trzy torty!

Gdy odszedł, Szyszka dumnie powiedziała.

-On nie jest człowiekiem. ON JEST KURWA BOGIEM!

-A nie Jezusem? - spytała Czarna.

-TO DUCH ŚWIĘTY PUNK!!!

Magda ubierała swoje ciuchy i pakowała się.

Ten dzień musiał nadejść.

I jest.

I nadal trwa.

Nie wiedziała co ją bardziej bolało: rozstanie z nim, śmierć jego babci czy małżeństwo z kimś, kogo przestała kochać?

Darzyła Marcina tym samym szacunkiem, ale to uczucie jakim go darzyła teraz przeszło na Tomasza.

Gdy on się jeszcze raz wszedł do sypialni, spytała się go.

-Masz...

-Tak?

-Masz jakieś zdjęcie swoje? Ale takie do pożyczenia... na stałe...?

Zastanowił się przez chwilę.

-Może być stare?

-Obojętnie.

Wyjął z półki małe pudełeczko. Pogrzebał w nim chwilę.

-Proszę. - podał jej fotografię. - Mam nadzieje, że to Ci się spodoba.

Był na niej Roger, miał na sobie sportową koszulkę z cyferką 7 i napisem Riddle. Szczerzył zęby do obiektywu i pod pachą trzymał piłkę.

-To było ciut przed moją wyprowadzką. Najnowsze zdjęcie jakie babcia miała tu. Miałem tu tylko 18 lat.

-Prawie nic się nie zmieniłeś. Dziękuje.

-Proszę bardzo.

Przez chwilę stali w ciszy.

Wtedy ją coś oświeciło.

-Czekaj! Ja Ci też dam coś... - zaczęła grzebać w torebce na ramię. Wyjęła portfel i wyciągnęła z niego fotografię. - To zdjęcie miało być okładką mojego ostatniego albumu, ale dałam ostatecznie różę. Proszę, weź je.

Palcami dotknął jej twarzy na zdjęciu i zapatrzył się w jej postać.

-Dziękuje...

Uśmiechnęła się.

Laura oznajmiła im, że mogą iść.

-Pocałunek na pożegnanie? - spytała.

-Tak.

Objął jej twarz swoimi ramionami. Spojrzał tak głęboko w jej oczy, że dostrzegł, jak jej dwa błękity błyszczą. Złożył na jej wargach pocałunek. Były ciepłe, delikatne i słodkie, a język wilgotny i śliski.

Odrywając usta znowu przesłali sobie głębokie spojrzenia. Wycałował jej dłonie.

Czas iść...

Już czas...

Zamknęli dobrze dom, a Malejkowicz jeszcze kilka razy oglądała się za siebie patrząc na domek, w którym odkryła swoją miłość życia...

Borys odwiedził Ewę w szpitalu. Odzyskiwała siły, a lekarze na czele z Grzegorzem Domeczkem zapowiedzieli, że będą mogli ją warunkowo zwolnić ze szpitala na ślub Roberty.

-Jak wyjdziesz, to musimy już się pobrać!

-Coś Ci się bardzo śpieszy...

-No... zaraz cię deportują...

-W sumie... mam jeszcze miesiąc...

-Ale im wcześniej, tym lepiej!

-Ale... czemu od razu po szpitalu?

-Bo... no a czemu nie?

-Borys... czy Ty co ukrywasz?

-Ja? Nie... nie podejrzewasz mnie, chyba?

-Staram się nie.

-Kotku... - pocałował ją w czoło. - nic nie kryję. Po prostu cię kocham i zależy mi na Tobie.

Lekko się uśmiechnęła.

-Ok, to ja lecę. Przyjdę jutro! Papa!

Przed szpitalem czekało na niego dwóch mężczyzn w czarnych garniturach i okularach.

-Mamy nadzieje, że twój plan idzie zgodnie ze wszystkim.

-Naturalnie.

-Kasę dostaniesz po wykonaniu zadania.

-Rozumiem chłopaki, spokojnie!

I wszyscy trzej zapalili papierosa.

Ktoś bez przerwy wciskał dzwonek do drzwi w Pałacu.

-Kurwa, kto tak dzwoni i dzwoni! - zbulwersowała się Szyszka. - Andrzej! Towarzyszu! Otwórz drzwi.

-Tak jest proszę Szanowną Władczynie. - pochylił się przed nią i udał do drzwi wejściowych. Gdy je otworzył, usłyszał głośne.

-AAA DAJRAKCJA!!! JAK SIĘ MAMY?!